ابن رشیق ازدی مکنی به ابوعلی. ساکن صقلیه (سیسیل) بود (390-463 هجری قمری). او راست: ’الانموذج’و دوازده کتاب دیگر او نیز در هدیه العارفین ج 1 ص 276 و اعلام زرکلی ص 225 از وفیات الاعیان ج 1 آمده است ابی خلف بن عبدالله بن بلیمه مقری. ساکن اسکندریه بود و در 514 هجری قمری درگذشت. او راست: ’تلخیص العبارات’ در قرائت. (هدیه العارفین ج 1 ص 278) (حسن المحاضره ج 1 ص 228)
ابن رشیق ازدی مکنی به ابوعلی. ساکن صقلیه (سیسیل) بود (390-463 هجری قمری). او راست: ’الانموذج’و دوازده کتاب دیگر او نیز در هدیه العارفین ج 1 ص 276 و اعلام زرکلی ص 225 از وفیات الاعیان ج 1 آمده است ابی خلف بن عبدالله بن بلیمه مقری. ساکن اسکندریه بود و در 514 هجری قمری درگذشت. او راست: ’تلخیص العبارات’ در قرائت. (هدیه العارفین ج 1 ص 278) (حسن المحاضره ج 1 ص 228)
ابن علی بن حسین بن شعبه حرانی حلبی. معاصر شیخ صدوق (متوفی 381 هجری قمری) و استاد شیخ مفید (متوفی 413 هجری قمری). او راست: ’تحف العقول فیماجاء من الحکم و المواعظ عن آل الرسول’ که در 1303 هجری قمری در ایران با منتخب کشف المحجۀ ابن طاوس چاپ شده و سپس در 1380 هجری قمری مجدداً در تهران طبع شده است. رجوع به حرانی و ذریعه ج 3 ص 400 و ج 4 ص 431 شود
ابن علی بن حسین بن شعبه حرانی حلبی. معاصر شیخ صدوق (متوفی 381 هجری قمری) و استاد شیخ مفید (متوفی 413 هجری قمری). او راست: ’تحف العقول فیماجاء من الحکم و المواعظ عن آل الرسول’ که در 1303 هجری قمری در ایران با منتخب کشف المحجۀ ابن طاوس چاپ شده و سپس در 1380 هجری قمری مجدداً در تهران طبع شده است. رجوع به حرانی و ذریعه ج 3 ص 400 و ج 4 ص 431 شود
ابن محمد بن ابراهیم بن احمد مکنی به ابوعلی عین الزمان مروزی بخاری. پزشک و منجم و لغوی بود (465- 548 هجری قمری). او راست: ’العروض’ و ’مشجر نسب ابیطالب’ و کیهان شناخت. (هدیه العارفین ج 1 ص 278) (المعجم فی معاییر اشعار العجم ص 86) (سبک شناسی ج 2 ص 44) (تاریخ جهانگشای جوینی ج 2 ص 5 و 6) (تتمۀ صوان الحکمه ص 155، 212) (بغیه الوعاه فی طبقاه النحاه) (گاهنامه 1311 هجری شمسی ص 132)
ابن محمد بن ابراهیم بن احمد مکنی به ابوعلی عین الزمان مروزی بخاری. پزشک و منجم و لغوی بود (465- 548 هجری قمری). او راست: ’العروض’ و ’مشجر نسب ابیطالب’ و کیهان شناخت. (هدیه العارفین ج 1 ص 278) (المعجم فی معاییر اشعار العجم ص 86) (سبک شناسی ج 2 ص 44) (تاریخ جهانگشای جوینی ج 2 ص 5 و 6) (تتمۀ صوان الحکمه ص 155، 212) (بغیه الوعاه فی طبقاه النحاه) (گاهنامه 1311 هجری شمسی ص 132)